Κοίταξε με πως ραγίζω
Από δάκρυα πλημμυρίζω
Στο σκοτάδι μόνος μου βαδίζω
Όσο κι αν πονάω το κρύβω
Κι όλο τσιγάρα πίνω
Μια τ’ ανάβω μια τα σβήνω
Τώρα πια δεν ξεχωρίζω
Αν μπορώ να συνεχίζω
Ότι λέω να το στηρίζω
Το ποίημα να αποστηθίζω
Κι όλο βγαίνω κι όλο πίνω
Μια παχαίνω μια αδυνατίζω
Λίγη δική σου συντροφιά
Θα τα’ κανε όλα πιο απλά
Κανένας δε νίκησε τη μοναξιά
Λίγη δική σου συντροφιά
Θα τα’ κανε όλα πιο απλά
Κανένας δε νίκησε τη μοναξιά
Παραμιλάω και τραυλίζω
Κι όλους γύρω μου τους βρίζω
Πως να επικοινωνήσω
Όλο μου το μέσα γκρίζο
Και νομίζω δε θα ζήσω
Αύριο δε θα ξυπνήσω
Που θα πάει αυτό το χάλι
Πότε θα σηκώσω κεφάλι
Όλοι ρωταν τι έχω πάθει
Μα κανένας δεν το πιάνει
Κι έχω αρχίσει και ιδρώνω
Πως θα βγει η νύχτα πάλι
Λίγη δική σου συντροφιά
Θα τα ’κανε όλα πιο απλά
Κανένας δε νίκησε τη μοναξιά
Λίγη δική σου συντροφιά
Θα τα ’κανε όλα πιο απλά
Κανένας δε νίκησε τη μοναξιά
Purportedly the recordings of a disgraced experimental psychologist (you decide), “Jumand” sets spoken word to eerie synths. Bandcamp New & Notable Sep 2, 2023